يک کارشناس بانکداري الکترونيکي با تشريح جزئيات امکان طرح تجميع کارت‌ها، پيشنهاد کرد که در اين طرح کارت‌هاي بانکي مستثني شوند؛ چراکه سازوکارهاي مالي مرتبط با منافع بانک‌ها بسيار پيچيده و متفاوت هستند.
وايمکس نيوز- سيد محمدامين حسيني - کارشناس بانکداري الکترونيکي - با بيان اين که کارت‌هاي هوشمند ملي از جديدترين سيستم‌هاي جاوا استفاده مي‌کنند، گفت: سيستم جاوا از آخرين فناوري روز دنيا استفاده مي‌کند و تراکنش‌هاي بين المللي از طريق همين سيستم جاوا انجام مي‌شود. در اين مورد بايد بانک مرکزي و وزارت ارتباطات به عنوان متولي نسبت به تغيير کارت‌هاي قديمي در کشور به اين کارت‌هاي جديد اقدام کنند.
وي با بيان اين که تجميع کارت‌هاي بانکي نيازمند الزامات خاص مالي است، اظهار کرد: در حال حاضر حدود 20 بانک و موسسه مالي داريم که هر کدام براي مشتريان خود کارت‌هايي صادر کرده‌اند که اگر قرار باشد اين کارت‌ها تجميع شود بايد مبدا و حساب‌هايي که مشتريان از آن براي تراکنش‌هاي خود استفاده مي‌کنند مشخص باشد، چرا که بانک‌ها در مورد تراکنش‌ها ذينفع هستند.
اين کارشناس بانکداري الکترونيکي با اشاره به طرح "مانا"ي بانک مرکزي در مورد اين طرح گفت: هدف بانک مرکزي اين است که يک بستر جديدي را ايجاد کند تا در آن تراکنش‌هاي جديد و قديمي را بتوان همزمان انجام داد. در اين طرح نياز به يک رگولاتوري مانند شتاب احساس مي‌شود تا منافع بانک‌ها در نظر گرفته شود.
حسيني با بيان اين که بهتر است کارت‌هاي بانکي در طرح تجميع کارت‌ها گنجانده نشوند، خاطر نشان کرد: اينکه بتوانيم کارت‌ها را تجميع کنيم عملي است اما اين که بتوانيم سود بانک‌ها را در آن در نظر بگيريم سخت به نظر مي‌رسد. بهتر است کارت‌هاي مربوط به سلامت، تامين اجتماعي و حتي کيف پول خرد را در کارت هوشمند ملي تجميع کنيم، اما اين که همه کارت‌ها را تجميع کنيم عملي نيست.
وي با اشاره به ضعف زيرساخت‌هاي پذيرش کارت‌ها در ايران گفت: بسياري از دستگاه‌هاي کارتخوان ما قادر نيستند کارت‌هاي سيستم جاوا را بخوانند و به همين خاطر بايد کل دستگاه‌هاي کارتخوان تغيير کند يا تعداد زيادي ايجاد کنيم که همه اينها هزينه‌بردار است.
اين کارشناس بانکداري الکترونيکي در نهايت گفت که بهتر است از تجربه ديگران نيز استفاده کنيم. بايد ببينيم ساير کشورها در حوزه تجميع کارت‌ها چه اقداماتي را انجام داده اند و ما نيز با الگوبرداري از تجربيات آنها اين پروژه مفيد ملي را پيش ببريم.
گسترش کارت‌هاي پلاستيکي در اوايل دهه 50 ميلادي آغاز شد. هزينه پايين اين کارت‌ها که از جنس پلي وينيل کلرايد (PVC) بودند باعث شد تا به سرعت جاي کارت‌هاي کاغذي که تحمل تنش‌هاي فيزيکي و تغييرات آب و هوا را ندارند را بگيرند. اولين کارت پرداخت در سال 1950 توسط Diners Club به صورت محدود براي اعضاي ويژه ساخته شد تا به جاي پول نقد از آن استفاده کنند. در ادامه رستوران‌ها و هتل‌ها هم به استفاده از اين نوع کارت‌ها اقدام کردند به خاطر همين در آن دوره از آنها به عنوان کارت سفر و سرگرمي ياد مي‌شد اما امروزه کارت‌هاي هوشمند يا کارت‌هاي شهروندي با استفاده از همين فناوري طراحي و در شهرها به کار گرفته شدند. اين کارت‌ها امکان پرداخت کليه خدمات شهري را به صورت الکترونيکي و بدون نياز به پرداخت پول نقد فراهم مي‌آورند که هم در سرعت و هم هزينه‌ها موجب صرفه جويي مي‌شوند.
منبع:ايسنا