سامانه های برخط باید گسترده تر و هماهنگی بهتر با نیروی انسانی سازمانها تلفیق شوند تا دولت الکترونیک معنای حقیقی به خود بگیرد و کاربران هم بدانند درخواست خود را باید حضوری پیگیری کنند یا غیر حضوری.

وایمکس نیوز- توسعه زیرساخت‌های فناوری و گسترش خدمات مبتنی بر اینترنت این روزها تمام جوانب زندگی ما را تحت الشعاع قرار داده است که یکی از رایج ترین آن ارائه خدمات و درگاه های متنوع دولتی و غیر دولتی جهت تسهیل امور مشتریان در سازمانهای مختلف است.
طی سالهای گذشته هر ازچندگاه "سامانه برخط" جدیدی از طرف نهادهای دولتی یا غیر دولتی راه اندازی ومعرفی شده اند؛ این سامانه ها خدمات عمومی را با استفاده از امکانات فناوری اطلاعات در اختیار شهروندان قرار داده اند که شفاف سازی امور سازمانها و عدم نیاز به مراجعه حضوری شهروندان از مهمترین ویژگی های آن محسوب می‌شود.
پس از گذشت چندین سال از راه اندازی این سامانه ها باید توجه داشت که نفس ایجاد سامانه های اینترنتی بی تردید منافع گسترده ای را به لحاظ بار مالی و روانی برای کشور ما در پی داشته است.
 بحث کیفیت جدای از کمیت باید مورد توجه قرار گیرد
با بررسی برخی سامانه های پرمخاطب ملاحظه می شود که این سامانه ها انجام بسیاری از خدمات را برای مراجعین تسهیل کرده اند اما وجود برخی مراحل تکمیل خدمت در فرایندهای تعیین شده لذت انجام کاربرخط را از مراجعین می گیرد.
بعنوان مثال کار با سامانه معروف و برخط دانشگاه ها را تمامی دانشجویان دانشگاه های ایران از دهه هشتاد تجربه کرده اند. آسایشی که عدم نیاز به مراجعه حضوری برای انتخاب واحد، حذف و اضافه، و حتی پرداختهای مالی تجربه کرده ایم را ‌کسانی که با اتوماسیون قدیمی آشنا هستند به خوبی درک می کنند.
کار با سامانه اینترنتی دانشگاه ها از جمله سامانه های برخطی است که درزمان مناسب راه  اندازی و دراختیار متقاضیان قرارگرفت و البته به مرور اصلاح و بروز رسانی هم شدند. با این وجود اگر فرصتی برای پرس و جو از دانشجویان داشته باشید یا خودتان دانشجو باشید، دردسرهای غیر نرم افزاری این سیستمها را هم تجربه کرده اید. یکی از مشکلات رایج، مشکل عملیات تایید یا ثبت مدرک یا وضعیت تحصیلی است که ممکن است پس از بارگذاری تصویر مدرک فعلی، در انتظار تایید از طرف دانشگاه مبدا باقی بماند. بعد از این وقفه احتمال دارد متقاضیان برای تایید مجدد یا نقص مدرک یا دلایل متعدد دیگر به وزارت علوم یا دانشگاه مبدا یا مقصد فراخوان شوند که همین قسمت کارآمدی سیستم یا سامانه های مشابه را زیرسوال می برد.
نفس وجود سامانه برخط برای تایید مدرک دست کم باید بتواند وظیفه تایید مدرک را بدون دردسر به پایان برساند که متاسفانه بدلیل برخی بی توجهی ها از طرف نهادهای مربوطه، وعدم دسترسی کاربران به راهنمایی دقیق با مشکلات جدیدی مواجه می شوند که ناگزیر از مراجعه حضوری به دانشگاه خواهندبود.
این مشکلات بدلیل تاخیر در تایید از طرف کارشناس دانشگاه مربوطه نیز ایجاد می‌شود که در این صورت هم متقاضی ناچار خواهدشد پس از تماسهای مکرر با متصدی به سازمان مراجعه کند که تازه متوجه می شود علت عدم پاسخگویی حضور نفرات دیگری است که بالاجبار درخواست خود را بصورت حضوری پیگیری می کنند. در نهایت متقاضی هم دردسرهای رابط کاربری و عدم راهنمایی مفید را متحمل می شود و هم برای تکمیل درخواست ناچار است بین دانشگاه و سامانه معلق باقی بماند.
قطعا هدف دانشگاه ایجاد چنین نابسامانیهایی نیست اما برخی ایرادات در سرعت عمل بخش اداری دانشگاه ها، هم دانشجو و هم سازمان مرتبط با او را به دردسر می‌اندازد.

سازمان ها چاره کنند
به قولی یا رومی روم باید بود و یا زنگی زنگ، تا دست کم کاربران بدانند باید حضوری درخواست خود را پیگیری کنند یا غیر حضوری، هرچند بدیهی است که در بسیاری موارد سند صادر شده از طرف سازمان باید ماهیت فیزیکی داشته باشد بنابراین باید شرایطی فراهم شود که اصل سند هم از طریق پست به درخواست کننده تحویل داده شود تا برخطی خدمات  معنی پیدا کند.
در نهایت بطور کلی نباید منکر اثربخشی فوق العاده سامانه های برخط بود، اما باید توجه داشت، امکانات فناوری اطلاعات می‌توانند بطور گسترده تر و با هماهنگی بهتر با نیروی انسانی سازمانها تلفیق شوند تادولت الکترونیک معنای حقیقی به  خود بگیرد.
احماد چهرقانی