دسترسی زنان به فناوری‌های ارتباطات و اطلاعات و کاربرد این فناوری‌ها را می‌توان وسیله‌ای برای غلبه بر نابرابری جنسیتی در مواردی چون دسترسی به مشاغل، تحصیلات، یا دستمزد برابر تلقی کرد.

دسترسی زنان به فناوری‌های ارتباطات و اطلاعات و کاربرد این فناوری‌ها را می‌توان وسیله‌ای برای غلبه بر نابرابری جنسیتی در مواردی چون دسترسی به مشاغل، تحصیلات، یا دستمزد برابر تلقی کرد. در عین حال، زنان به دلیل دسترسی نابرابر به منابعی که ظاهراً کاربرد فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات را بهبود می‌بخشند، عموماً کم‌تر از مردان به این فناوری‌ها دسترسی دارند. داده‌های به‌دست‌آمده از سنجش کاربران اینترنت نشان می‌دهد که هنوز هم در کشورهای درحال‌توسعه و هم در کشورهای توسعه‌یافته درصد مردانی که از اینترنت استفاده می‌کنند از زنان بیش‌تر است. در میان تمام کشورهایی که داده‌هایشان موجود است تنها در نیوزیلند و تایلند نسبت تعداد زنان کاربر اینترنت از مردان بیش‌تر است و البته این تفاوت اندک است (جدول 2-5). در استرالیا، اوروگوئه، برزیل و هندوراس تفاوت‌هایی جزئی به نفع مردان دیده می‌شود. در تعدادی از کشورهای درحال‌توسعه، از جمله در آذربایجان، ترکیه، روسیه و سنگال، تفاوت میان تعداد زنان و مردان کاربر اینترنت بسیار زیاد است. به نظر نمی‌رسد که تفاوت در کاربری اینترنت میان زنان و مردان با سطح توسعه پیوند داشته باشد، تا جایی که در این زمینه نیز تفاوت‌های نسبتاً زیادی وجود دارد. برای مثال، در سوییس 92 درصد از مردان از اینترنت استفاده می‌کنند و این در حالی است که تعداد زنان کاربر اینترنت 86 درصد است. در اتحادیه اروپا نیز تفاوت آشکاری در کاربری اینترنت میان زنان ومردان وجود دارد، به‌طوری‌‌که 74 درصد از مردان از اینترنت استفاده می‌کنند و این در حالی است که 69 درصد از زنان کاربر اینترنت‌اند.

شاید یکی از دلایل این وضعیت این باشد که در بسیاری از کشورها زنان کم‌تر از مردان درآمد دارند و از امکانات برابر برای تحصیلات برخوردار نیستند. در واقع، بعضی از تحقیقات ثابت می‌کنند که حتی وقتی که توانایی‌ها و تجربه کار زنان با مردان برابر است، باز هم اغلب کم‌تر از مردان درآمد دارند.(Milek et al., 2010) سطوح پایین‌تر درآمد باعث می‌شود که دسترسی به اینترنت از نظر مالی برای زنان دشوارتر باشد. به علاوه، سطح تحصیلات پایین‌تر در میان زنان نیز به تفاوت میزان درآمد میان زنان و مردان می‌انجامد.

نمونه‌ای از افریقا  نشان می‌دهد که مانع عمده بر سر دسترسی اغلب افراد به اینترنت فقدان آگاهی درباره وجود اینترنت (و در نتیجه امکانات آن) است، و در افریقا تعداد زنانی که از وجود اینترنت مطلع‌اند کم‌تر از مردان است. برای مثال، داده‌های سال 2007 درباره بوتسوانا و سنگال نشان می‌دهد که مردان درباره اینترنت اطلاعات بسیار بیش‌تری داشتند و این موضوع با بالاتر بودن میزان نفوذ کاربری اینترنت رابطه داشت. در کامرون که میزان آگاهی زنان درباره اینترنت به اندازه مردان و حتی بیش‌تر از آنان بود، تفاوت کاربرد اینترنت در میان این دو گروه اندک بود. در حالی که فقدان آگاهی به واقع می‌تواند مانعی مهم در کاربرد اینترنت باشد، عوامل دیگر شامل درآمد کم‌تر و سطح تحصیلات نیز احتمالاً نقش مهمی ایفا میکنند.

به نظر نمی‌رسد این واقعیت که زنان کم‌تر از مردان به کاربرد اینترنت تمایل دارند دقیقاً ربطی به فناوری‌های ارتباطات و اطلاعات داشته باشد. تجارب عملی نشان داده است که در شرایط برابر تحصیلی یا شغلی، تفاوت نسبتاً کمی میان زنان و مردان از نظر کاربرد فناوری‌ها وجود دارد. بنابراین، تفاوت‌ زنان و مردان در زمینه‌هایی چون درآمد و تحصیلات است که تفاوت سطح دسترسی به فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات و کاربرد آن‌ها را توضیح می‌دهد. با دقیق‌تر شدن و گران‌تر شدن فناوری‌ها و خدمات، که دسترسی و کاربرد آن‌ها را منوط به سطح درآمد و تحصیلات بیش‌تر می‌سازد، تفاوت میان این دو گروه بیش‌تر می‌شود.